Bijna drie jaar na de gruwelijke moord op de Nederlandse zakenman Jules Odekerken in het Thaise Pattaya (17 november 2003) komt er toch een rechtszaak tegen twee verdachten.
Jules Odekerken was een ex-bankier die zaken deed in Thailand en daar was getrouwd met een knappe inwoonster van dat land. Deze was mooi van buiten, maar niet van binnen… samen met een geheime minnaar heeft zij de moord op Jules bekokstoofd om zo een forse levensverzekering te kunnen incasseren.
Na de moord leek het er op alsof de Thaise justitieautoriteiten er maar weinig aan was gelegen de zaak op te lossen. De nabestaanden stonden telkens voor een dichte deur, vragen werden niet beantwoord en beloften meestal niet nagekomen. En toen de minnaar zelfs op borgtocht werd vrijgelaten had de familie er helemaal niet veel geloof meer in dat het recht zijn loop zou hebben. |
Jules Odekerken
foto: www.julesodekerken.nl
|
Tot ongeloof van de familie bleken Nederlandse politici en allerlei persvertegenwoordigers zich wel de benen uit hun lijf te lopen voor Machiel Kuijt, de landgenoot die wegens de smokkel van heroïne in Thailand werd veroordeeld, maar was een goed woordje voor een degelijk onderzoek naar de moord op Jules bij dezelfde autoriteiten teveel gevraagd. Dit omdat men ‘niet in de rechtsgang van een ander land kan treden’, aldus de politici, als zij al antwoord gaven op de smeekbeden van de familie.
In de afgelopen jaren heb ik steeds contact gehad met de nabestaanden van Jules en hen zo nu en dan advies gegeven over de te nemen stappen. Deze week kreeg ik van hen eindelijk een mail met goed nieuws: In de eerste week van november beginnen de proceszittingen tegen de verdachten en lijkt men toch serieus werk van de zaak te maken. Tijdens het proces worden de autoriteiten op de vingers gekeken door de familie van Jules, die bovendien voor deze gelegenheid worden vergezeld door kamerlid Hilbrand Nawijn, die zich ook al geruime tijd met de zaak bemoeit en nu toch voor wat politieke ‘druk’ zorgt…
Zie voor meer informatie: www.julesodekerken.nl.
Peter R. de Vries |
